Sawetara dokumen sajarah menehi kesaksian yen rolas rasul, lan malah Matius, sing ngganti Yudas, minangka vegetarian, lan wong-wong Kristen wiwitan ora mangan daging amarga kemurnian lan welas asih. Contoné, St. John Chrysostom (345-407 M), salah sijiné apologists sing misuwur kanggo Kristen ing jamané, nulis: "Kita, para kepala Gréja Kristen, ora mangan daging kanggo njaga daging kita ... mangan daging iku bertentangan karo alam lan gawe najis kita."
Clement saka Alexandria (AD 160-240) SM), salah sawijining pendiri gereja, mesthi duwe pengaruh gedhe marang Chrysostom, amarga meh satus taun sadurunge dheweke nulis: Aku ora isin nyebat "dhemit ing guwa-garba," sing paling awon. saka dhemit. Luwih becik ngrawat kabungahan tinimbang ngowahi awak dadi kuburan kewan. Mula, Rasul Matius mung mangan wiji, kacang lan sayuran, tanpa daging." Khotbah Merciful, uga ditulis ing abad kaping XNUMX Masehi, dipercaya adhedhasar khotbah St. Peter lan diakoni minangka salah sawijining teks Kristen sing paling wiwitan, kajaba mung Kitab Suci. "Khotbah XII" kandha kanthi tegas: "Padha mangan daging kewan sing ora wajar iku najisake kaya sing padha karo nyembah dhemit pagan, kanthi korban lan riyaya najis, sing melu ing kono, wong dadi kanca setan." Sapa kita kanggo mbantah karo St. Pétrus? Salajengipun, ana debat babagan nutrisi St. Paulus, senajan ora nggatekake panganan ing tulisane. Injil 24:5 kandha nèk Paulus klebu sekolah Nazarene, sing manut prinsip-prinsip, klebu vegetarianisme. Ing bukuné A History of Early Christianity, Mr. Edgar Goodspeed nyerat bilih sekolah awal Kristen mung nggunakake Injil Thomas. Mangkono, bukti iki nandheske sing St. Thomas uga ora mangan daging. Kajaba iku, kita sinau saka bapak Gréja, Euzebius (264-349 M). BC), nuduhake Hegesippus (c. 160 SM) manawa Yakobus, sing dianggep wong akeh minangka sadulure Kristus, uga nyingkiri mangan daging kewan. Nanging, sajarah nuduhake yen agama Kristen mboko sithik pindhah saka sawijining werna. Senadyan para Bapa Gréja wiwitan ngetutake diet adhedhasar tanduran, Gréja Katulik Roma seneng mréntahaké umat Katolik kanggo paling sethithik nglakoni pasa sawetara dina lan ora mangan daging ing dina Jum'at (ing mengeti séda kurban Kristus). Malah resep iki direvisi ing taun 1966, nalika Konferensi Katolik Amerika mutusake yen cukup kanggo wong-wong sing pracaya ora mangan daging mung ing dina Jum'at Paskah Agung. Akeh kelompok Kristen wiwitan ngupaya ngilangi daging saka diet. Nyatane, tulisan pasamuwan paling wiwitan nyekseni manawa mangan daging mung diidini mung ing abad kaping X, nalika Kaisar Konstantinus mutusake manawa versi Kristen bakal dadi universal. Kakaisaran Romawi resmi ngadopsi maca Kitab Suci sing ngidini mangan daging. Lan Kristen vegetarian dipeksa kanggo njaga kapercayan rahasia supaya accusations saka bid'ah. Constantine ngandika wis dhawuh timbal molten diwutahake mudhun tenggorokan vegetarians dihukum. Wong-wong Kristen ing abad pertengahan nampa jaminan saka Thomas Aquinas (1225-1274) yen mateni kewan diidinake dening ilahi. Mbokmenawa panemu Aquinas dipengaruhi dening selera pribadine, amarga, sanajan dheweke jenius lan ing pirang-pirang cara minangka pertapa, para penulis biografi isih nggambarake dheweke minangka gourmet sing apik. Mesthine, Aquinas uga misuwur amarga piwulang babagan macem-macem jinis jiwa. Kewan, ujare, ora duwe jiwa. Wigati dicathet menawa Aquinas uga nganggep wanita ora duwe jiwa. Bener, amarga Gréja pungkasane melas lan ngakoni manawa wanita isih duwe jiwa, Aquinas ora gelem, ujar manawa wanita luwih dhuwur tinimbang kewan, sing mesthi ora duwe jiwa. Akeh pemimpin Kristen wis diadopsi klasifikasi iki. Nanging, kanthi sinau langsung saka Kitab Suci, dadi cetha yen kewan duwe nyawa: Lan kanggo kabeh kewan ing bumi, lan kanggo kabeh manuk ing awang-awang, lan kanggo kabeh kewan gumremet ing bumi, kang nyawa. urip, Aku menehi kabeh jamu ijo kanggo pangan (Gen. 1: 30). Miturut Reuben Alkelei, salah sawijining sarjana linguistik Ibrani-Inggris paling gedhe ing abad kaping XNUMX lan penulis The Complete Hebrew-English Dictionary, tembung Ibrani sing tepat ing ayat iki yaiku nefesh ("jiwa") lan chayah ("urip"). Senajan terjemahan populer ing Kitab Suci biasane nerjemahake tembung iki mung minangka "urip" lan kanthi mangkono mratelakake manawa kewan ora kudu duwe "jiwa", terjemahan sing akurat nuduhake sebaliknya: kewan mesthi duwe nyawa, nanging paling ora miturut Kitab Suci. .